7 τρόποι να βοηθήσουμε το παιδί μας όταν καταρρέει συναισθηματικά μετά το σχολείο.

«Το παιδί μας μπορεί να έρθει σπίτι από το σχολείο ή τον παιδικό σταθμό και να καταρρεύσει στα πόδια μας. Αυτό ονομάζεται «μετάσχολική κατάρρευση από υπερβολική αυτοσυγκράτηση». Κι όμως υπάρχει!

Για την ακρίβεια, μπορεί να το παρατηρήσουμε στον σύντροφο σας ή στον εαυτό σας. Συμπεριφερόμαστε, ενορχηστρώνουμε, παράγουμε, σκεφτόμαστε, κρατάμε μέσα μας πράγματα, που θα ευχόμασταν να είχαμε πει δυνατά και μετά φτάνουμε στην πόρτα του

σπιτιού μας για να μεταμορφωθούμε σε ένα μπερδεμένο και γκρινιάρικο άτομο.

Να γιατί!

Χρειάζεται πολλή ενέργεια, πνευματικό κίνητρο, συναισθηματικό περιορισμό και σωματική αυτοσυγκράτηση, για να διατηρήσουμε την καλύτερη δυνατή εικόνα του εαυτού μας όταν είμαστε στη δουλειά, το σχολείο ή τον παιδικό σταθμό. Καταβάλλουμε ιδιαίτερη προσπάθεια να συγκρατήσουμε τον εκνευρισμό μας ή την γκρίνια μας γιατί σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να υπάρξουν δυσάρεστες συνέπειες όπως το να χάσουμε την δουλειά μας, να καταλήξουμε στο γραφείο του διευθυντή ή να χάσουμε την ώρα του παιχνιδιού με την άμμο. Πόσες φορές στη διάρκεια μιας μέρας δεν έχουμε ευχηθεί να διώχναμε κάποιον ή να φεύγαμε μακριά και να καταλήξουμε στο μπάνιο κλαίγοντας;

Αλλά δεν το κάνουμε, κάνουμε ό,τι χρειάζεται προκειμένου να είμαστε «καλοί» ή να διατηρήσουμε την ηρεμία. Αφού το κάνουμε αυτό όλη μέρα, φτάνουμε σε ένα σημείο που δεν έχουμε άλλη ενέργεια να διατηρούμε αυτόν τον περιορισμό και μοιάζει σαν μία φούσκα έτοιμη να σκάσει.

Ένα από τα παιδιά μου συνήθιζε να πηγαίνει με χαρά στο δημόσιο σχολείο, αλλά σχεδόν καθημερινά ξεσπούσε σε κλάματα καθώς επέστρεφε στο σπίτι. Δεν είχε ιδέα από που προέρχονταν τα δάκρυά του, αλλά εγώ αναγνώριζα την ανάγκη του για αποσυμφόρηση μετά από τόση αυτοσυγκράτηση όλη μέρα. Αποφεύγαμε συνευρέσεις με φίλους ή οργανωμένες δραστηριότητες κατευθείαν μετά το σχολείο, έτσι ώστε να έχει χρόνο για ανασυγκρότηση.

Υπάρχουν 7 πράγματα που μπορούμε να κάνουμε και να διδάξουμε στα παιδιά μας να κάνουν, έτσι ώστε να απελευθερώνουμε αυτήν την φούσκα συγκράτησης όταν επιστρέφουμε σπίτι. Μπορούμε επίσης να δοκιμάσουμε τα παρακάτω και με τον σύντροφό μας.

1. Ας επανασυνδεθούμε θετικά.

Ας χαιρετήσουμε το παιδί μας με ένα χαμόγελο και μια αγκαλιά αντί της ερώτησης “έχεις διάβασμα για το σπίτι;” ΄ή “έμαθα ότι έμπλεξες σήμερα”. Επίσης, δεν ρωτάμε “Πως ήταν η μέρα σου». Κανένας δεν θέλει πραγματικά να απαντήσει σε αυτήν την ερώτηση.

2. Ας δημιουργήσουμε χώρο.

Ας δώσουμε χρόνο στο παιδί μας να μείνει για λίγο μόνο με τις σκέψεις του αμέσως μετά την παραλαβή από το σχολείο. Αν οδηγούμε, μπορούμε να βάλουμε ραδιόφωνο και μείνουμε σιωπηλοί. Αν περπατάμε, μπορούμε να πούμε ελάχιστα ή απλά σχολιάσουμε τα ωραία πράγματα που παρατηρούμε: “Είδες αυτό το χαριτωμένο κίτρινο πουλάκι;” Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για μεγάλες συζητήσεις.

3. Ας προσφέρουμε φαγητό.

Πολλά παιδιά ανταποκρίνονται καλύτερα χωρίς την ερώτηση: “Πεινάς;” Ας θεωρήσουμε πως πολλά από τα δοχεία φαγητού του παιδιού σας είναι άδεια όταν φτάνουν σπίτι. Ας τονώσουμε την φυσική τους κατάσταση προσφέροντας φαγητό χωρίς να πούμε κάτι. Πραγματικό φαγητό όπως στίκ λαχανικών, κομμένα φρούτα, τυρί ή καρύδια θα τους δώσουν την φυσική τόνωση που χρειάζονται. Επίσης ας υπάρχει και άφθονο νερό.

4. Ας μειώσουμε την ακαταστασία και την φασαρία του σπιτιού.

Οι άνθρωποι επηρεαζόμαστε από αυτό που υπάρχει στον χώρο γύρω μας, κάποιοι περισσότερο από άλλους. Τα πρωινά μπορούν να είναι πυρετώδη, αλλά ας προσπαθήσουμε να αφήσουμε ένα σχετικά καθαρό σπίτι για όταν επιστρέψετε. Τα πήγαινα χάλια σε αυτό πριν, έτσι αποφάσισα ότι κάθε βράδυ χρειάζεται να υπάρχει «η ώρα τακτοποίησης» (με βοήθεια άλλων) έτσι ώστε το σπίτι να μην είναι εντελώς χάλια το πρωί. Επίσης, ξυπνούσα λίγο νωρίτερα για να μπορέσω να συμμαζέψω ότι προέκυπτε από την προετοιμασία του πρωινού και του κολατσιού πριν φύγω για την μέρα. Η ώρα της επιστροφής στο σπίτι, από το σχολείο ή την δουλειά δεν είναι ιδανική για να βάλεις σκούπα!

5. Ας μείνουμε συνδεδεμένοι κατά την διάρκεια της μέρας.

Ας χρησιμοποιήσουμε έναν κατάλληλο για την ηλικία και τον χαρακτήρα του παιδιού τρόπο, για να μείνουμε συνδεδεμένοι με το παιδί μας όσο είμαστε χωριστά κατά την διάρκεια της μέρας. Αυτό τον τρόπο τον αποκαλώ “συνδετικές γέφυρες”. Έχω χρησιμοποιήσει πράγματα όπως μικρά σημειώματα στο κολατσιό ή βάζοντας μια ιδιαίτερη λιχουδιά στα παιδιά μου.

6. Ας παρέχουμε χρόνο αποφόρτισης.

Ανάλογα με την προσωπικότητα του παιδιού μας, μπορούμε να παρέχουμε έναν τρόπο αποφόρτισης στο τέλος της ημέρας. Ας δώσουμε στο παιδί μας το περιθώριο να μιλήσει όταν είναι έτοιμο. Όταν αυτό συμβεί, μπορούμε να ρωτήσουμε για συναισθηματικά έντονες στιγμές που μπορεί να υπήρξαν κατά την διάρκεια της ημέρας. Επίσης, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε “παιχνιδοθεραπεία” με το παιδί μας, ακόμα και αν είναι στην εφηβεία. Οι άνθρωποι χαλαρώνουμε με το παιχνίδι, το οποίο βοηθάει την επεξεργασία των γεγονότων της ημέρας. Ας εξασφαλίσουμε χρόνο είτε για να μην κάνουμε τίποτα, να ξεκουραστούμε ή να παίξουμε έξω κάνοντας μια φυσική δραστηριότητα. Σε κάποια μικρότερα παιδιά αρέσει να παλεύουν, να τρέχουν ή να παίζουν γαργαλητό. Στα μεγαλύτερα ίσως αρέσει να πάνε για μια βόλτα με ποδήλατο ή να βγάλουν την ενέργεια τους σε ένα μουσικό όργανο. Αυτό ίσως ακουστεί περίεργο, αλλά το να είμαστε αποδιοργανωμένοι μπορεί όντως να βοηθήσει! Υπάρχει λόγος που οι “ανάστροφες θέσεις” προτείνονται στην yoga. Αυτή είναι η δική μου αγαπημένη μέθοδος αποφόρτισης.

7. Ας διασκεδάσουμε.

“Το γέλιο ελευθερώνει την ίδια ένταση με τα δάκρυα” Laura Markham, PhD. To να διασκεδάσουμε είναι ένας σπουδαίος τρόπος να απελευθερώσετε την ένταση της μέρας.

Πηγή: http://www.yummymummyclub.ca/…/after-school-restraint…

Μερική μετάφραση/απόδοση για την ομάδα της *ενσυναίσθησης Christos Kalogridakis.