Νέα βιβλιοπρόταση. «Καλημέρα Χαρά» της Αγάπης Στασινοπούλου.

Νέα βιβλιοπρόταση από τις Εκδόσεις Διόπτρα, το «Καλημέρα Χαρά» της Αγάπης Στασινοπούλου. Πρόκειται για ένα βιβλίο που θα γίνει ο καλύτερος φίλος σας.

Η συγγραφέας μετά από πνευματική αναζήτηση μιας ζωής καθοδηγεί τους αναγνώστες για πενήντα δύο εβδομάδες, ώστε να απελευθερωθούν από οτιδήποτε τους δυσκολεύει και να ανακαλύψουν τι είναι αυτό που τους ικανοποιεί. Θα βρουν χρήσιμες συμβουλές – απαντήσεις σε ζητήματα που απασχολούν καθημερινά όλο τον κόσμο.

Το εξαιρετικά ενδιαφέρον σε αυτό το βιβλίο είναι ότι σε όποιο κεφάλαιο και να το ανοίξεις θα βρεις σίγουρα κάτι που σε ενδιαφέρει. Αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να το διαβάσεις μονομιάς, αλλά μπορείς όποτε θες να χαλαρώσεις να το ανοίξεις σε οποιοδήποτε κεφάλαιο και να αφεθείς στον όμορφο λόγο της συγγραφέως. Εξαιρετική πρόταση για δώρο, ειδικά τώρα τις γιορτές που όλοι θα έχουμε ελεύθερο χρόνο για διάβασμα.

Συμβουλή: Να το έχεις πάντα στην τσάντα σου γιατί αν βρεθείς π.χ. στο μετρό ή σε κάποια αίθουσα αναμονής, θα σου χαρίσει την πιο όμορφη συντροφιά!

Μπορείς να το βρεις στα βιβλιοπωλεία αλλά και διαδικτυακά εδώ.

Παρακάτω θα βρεις ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από το βιβλίο:

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑΣ

Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο παρά να κάνεις την πρώτη κίνηση. Όχι με σκοπό να κερδίσεις κάτι, αλλά για να ανοίξεις τον εαυτό σου πριν από τον άλλον, να εκθέσεις τον πραγματικό εαυτό σου πριν από τον άλλον. Μόνο όταν είσαι εντελώς αυθεντικός, μπορεί να υπάρξει αληθινή σχέση και να απελευθερωθεί η αληθινή καλοσύνη.

Μαρκ Νέπο

Η οικειότητα είναι ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας και στους άλλους, επίσης είναι αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν. Όλοι μας λαχταράμε να δείξουμε τον πραγματικό εαυτό μας και να μας αγαπήσουν γι’ αυτό που είμαστε.

Η ζωή χωρίς την οικειότητα είναι άχρωμη. Όταν νιώθουμε οικειό¬¬τητα παίρνουμε στις χούφτες μας οτιδήποτε ανθρώπινο και ευάλωτο έχουμε και το εκθέτουμε. Καθώς ξεσκεπάζουμε τον εαυτό μας ανακαλύπτουμε πτυχές που δεν γνωρίζαμε ότι υπάρχουν. Αρχίζουμε και καταλαβαίνουμε την ουσία του είναι μας, πέρα από την προσωπικότητα, τα συναισθήματα και τις σκέψεις. Γι’ αυτό αρέσει στους ανθρώπους να ερωτεύονται. Μέσα στη «λάμψη» του έρωτα βλέπεις την ομορφιά του εαυτού σου∙ η αγάπη ξυπνάει μέσα σου. Μπορεί να μην κρατήσει για πάντα αυτός ο έρωτας, αλλά πρέπει να συνεχίσεις να βάζεις σε λειτουργία την οικειότητα και μόνος σου – χωρίς σύντροφο. Πριν νιώσεις οικειότητα με κάποιον άλλον, πρώτα πρέπει να εξοικειωθείς με τον εαυτό σου.

Όσο διάστημα σπούδαζα πνευματική ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο της Σάντα Μόνικα, ο καταπιεσμένος πόνος μου άρχισε να ανέρχεται στην επιφάνεια. Μια ημέρα, μετά το μάθημα, γύρισα στο σπίτι και σκέφτηκα να κάνω ένα μπάνιο. Τότε, τις στιγμές της χαλάρωσης, ο πόνος αναδύθηκε μέσα στο καυτό νερό, ήμουν σε θέση να επικοινωνήσω με μια πλευρά του εαυτού μου που για χρόνια είχα αφήσει πληγωμένη και εγκαταλελειμμένη. Ήταν το μικρό κορίτσι που ζούσε μέσα μου και κουβαλούσε έναν βουβό πόνο από τον χωρισμό των γονιών του. Άνοιξα την καρδιά μου σ’ αυτή την πτυχή του εαυτού μου, στο κοριτσάκι, και άφησα ελεύθερα όλα τα συσσωρευμένα δάκρυα και τον πόνο του παρελθόντος. Ήταν μια λυτρωτική, μια θεσπέσια στιγμή και ξεχείλιζα από στοργή και ευγνωμοσύνη αγγίζοντας τον πυρήνα του εαυτού μου. Μέσα από την μπανιέρα, έστειλα ένα μήνυμα στον μικρό εαυτό μου: «Μην ανησυχείς, κορίτσι μου. Εγώ είμαι εδώ». Άρχισα να νιώθω χαρούμενη και ασφαλής.

Εκείνη την ώρα υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην τον αφήσω ποτέ ξανά μόνο και ένιωσα να αναπτύσσεται ένας εσωτερικός δεσμός μεταξύ μας. Έκανα δώρο στον εαυτό μου ένα δαχτυλίδι, που συμβόλιζε την επανασύνδεσή μας. Κάθε φορά που φορούσα το δαχτυλίδι, φωτιζόμουν εσωτερικά. Μην αφήσεις καμία πλευρά του εαυτού σου παραμελημένη. Πάρε όσο χρόνο χρειάζεσαι για να ανακαλύψεις και να αγκαλιάσεις τις εγκαταλελειμμένες πτυχές σου.

Όταν θεμελιώσεις την προσωπική σου εξοικείωση και νιώσεις ασφαλής με τον εαυτό σου, θα είναι πολύ ευκολότερο να εκφράσεις τον αυθεντικό εαυτό σου σε μια σχέση. Σίγουρα είναι πιο βολικό να δείχνουμε τη δύναμη και τη γενναιότητά μας στους άλλους. Ωστόσο χρειάζεται κότσια για να ανοιχτείς και να βγάλεις προς τα έξω την ευάλωτη και πληγωμένη πλευρά σου. Όλοι έχουμε τέτοιες πλευρές. Και όλοι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα αφτιά της αγάπης και την καρδιά για να αντιληφθούμε αυτές τις πλευρές.

Όπως λέει και η Ντόρις Λέσινγκ: «Τι είναι αυτό που θέλουν όλοι οι άνθρωποι; Όλοι στην κυριολεξία. Ο καθένας σκέφτεται: Μακάρι να υπήρχε έστω ένας άνθρωπος που θα μπορούσα να του μιλήσω ειλικρινά, που θα μπορούσε να με καταλάβει πραγματικά, που θα ήταν καλός μαζί μου. Αυτό αναζητούν οι άνθρωποι, όταν ομολογούν την αλήθεια». Λοιπόν, πώς θα σου φαινόταν να γίνεις εσύ αυτός ο άνθρωπος για κάποιον;

Συνήθως η μητέρα μου αυτό το αποκαλούσε «ανθρώπινη επικοινωνία» και είχε το χάρισμα να ξέρει πώς να το πετύχει. Πάντα έδειχνε την πλήρη προσοχή της σε όσους υπήρχαν γύρω της, έδινε χώρο στους ανθρώπους για να ανοιχτούν και να νιώσουν ασφαλείς και πάντα μοιραζόταν τον αυθεντικό εαυτό της.

Έβλεπα τη μητέρα μου να δημιουργεί δεσμούς με όλους. Με τον ταχυδρόμο, τον ταμία στο σουπερμάρκετ, τον οδηγό του ταξί και με κάθε ανθρώπινο πλάσμα που έστελνε ο Θεός μπροστά της, άσχετα από την κοινωνική τάξη του, τη δουλειά του ή την οικονομική κατάστασή του. Δεν έχανε καμία στιγμή της ζωής της, αυτός ήταν ο στόχος της. Όταν λέγαμε στη μητέρα μου «Πρέπει να φύγουμε τώρα», εκείνη σήκωνε το χέρι της και έλεγε «Λατρεία μου, μη με πιέζεις. Ζω μια πολύτιμη στιγμή με αυτόν τον άνθρωπο. Μπορείς να φύγεις χωρίς εμένα». Το εννοούσε και γι’ αυτόν τον λόγο έκανε όποιον βρισκόταν κοντά της να νιώθει ότι έχει τεράστια αξία, μια και ήταν το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή της εκείνη τη στιγμή. Έτσι έχω μάθει κι εγώ, σκοπός μου είναι να καλλιεργώ οικείες στιγμές με τους συνανθρώπους μου.

Όταν ζούμε με οικειότητα, η καρδιά μας μαλακώνει και λύνονται οι κόμποι. Αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε την ανθρώπινη φύση μας, την αίσθηση της σύνδεσης και τη γλύκα. Συχνά βιώνουμε οικείες στιγμές με τα μωρά και τα παιδιά, επειδή είναι πιο ανοιχτά και ακόμα δεν έχουν χτίσει φράχτες.

Μέσα στους τρελούς ρυθμούς της ζωής, με χιλιάδες πράγματα που πρέπει να γίνουν, και άλλα τόσα απρόοπτα που προκύπτουν, είναι σχεδόν αδύνατον να εστιάσουμε στην οικειότητα και στους δεσμούς. Ποιος έχει χρόνο για να κάνει όλη αυτή τη διαδικασία; Όλες οι υποχρεώσεις μας έχουν διαδοχικές θέσεις στην ημερήσια διάταξη. Ωστόσο όλες οι δραστηριότητες και οι έγνοιες μπορούν να μεταμορφωθούν σε μια στιγμή οικειότητας με έναν συνάνθρωπό μας. Ο χρόνος σταματά και ζούμε στο παρόν μαζί. Εκείνη την αυθεντική στιγμή μια σπίθα γεννιέται και ο αληθινός εαυτός μας φανερώνεται στον άλλον.

Για να χτίσεις την οικειότητα, δοκίμασε να ρωτήσεις το εξής: «Τι σε βασανίζει στην καθημερινότητά σου;». Πάντα κάνω την αρχή και ανοίγω τον διάλογο λέγοντας στους άλλους για τις δικές μου μάχες. Το αποτέλεσμα είναι όλες αυτές οι καταπληκτικές συναντήσεις, που μου μαθαίνουν την πραγματική υπόσταση του καθενός και όχι μόνο τι δουλειά κάνει.

Οι καρδιές επικοινωνούν πολύ καλύτερα χωρίς τις λέξεις και, όταν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να ενεργήσει με την καρδιά του, μπορούμε να αντιληφθούμε την καρδιά των συνανθρώπων μας. Έτσι μια επιπλέον πλευρά του εαυτού μας τους γνωρίζει και τους προσεγγίζει. Επικοινωνώντας με οικειότητα μας δίνεται η ευκαιρία να νιώσουμε τις ομοιότητες που έχουμε με τους άλλους και να αιχμαλωτίσουμε τη γλύκα της ζωής.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙ’ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Βάλε στόχο να λειτουργείς με οικειότητα καθημερινά. Στην αρχή εξασκήσου με τον εαυτό σου, αφήνοντας τον εαυτό σου να είναι παρών τις στιγμές που νιώθεις ευάλωτος. Ενίσχυσε τον εαυτό σου με την αγάπη σου, τη συγχώρησή σου και τη συμπόνια σου. Σιγά σιγά προσπάθησε δίχως λόγια να δημιουργήσεις οικειότητα, με το αυθεντικό μοίρασμα του εαυτού σου και δίνοντας χώρο στους άλλους για να κάνουν το ίδιο.
Κάλεσε μερικούς φίλους και δημιούργησε μια οικεία ατμόσφαιρα. Είτε κατά τη διάρκεια του φαγητού είτε σε μια ομάδα υποστήριξης, πάρτε ένα κερί και δώστε το ο ένας στον άλλον. Καθένας που κρατάει το κερί μοιράζεται τις βαθιές επιθυμίες, τις ευχές ή τις ανησυχίες του με τα μέλη της ομάδας, νιώθοντας ασφάλεια και οικειότητα. Αν αποφασίσεις να καλέσεις τους φίλους σου για φαγητό, καθίστε γύρω από το τραπέζι και μοιραστείτε τις εγκάρδιες στιγμές μεταξύ σας. Το κάνω συχνά με τους φίλους μου και όλοι νιώθουμε κερδισμένοι και ενωμένοι.
Εξάσκησε την οικειότητα σε τυχαίες στιγμές: στον εργασιακό χώρο με τους συναδέλφους σου, ενώ μαγειρεύεις με τα παιδιά σου, στην καφετέρια με τον μπουφετζή, στο σουπερμάρκετ με τον ταμία, με τη γιαγιά και τον παππού σου, όταν χρειάζονται βοήθεια. Όταν ρωτάς κάποιον «πώς είσαι;», να έχεις τη διάθεση να ακούσεις την απάντηση που θα σου δώσει και να του δώσεις να καταλάβει ότι στ’ αλήθεια ενδιαφέρεσαι∙ η οικειότητα δεν χωράει τυπικότητες. Να καταγράψεις στο ημερολόγιό σου αυτές τις στιγμές και να διαβάζεις συχνά τις σημειώσεις σου, για να θυμάσαι πόσο αποτελεσματική είναι η οικειότητα.
Να επαναλαμβάνεις το παρακάτω θετικό συμπέρασμα όσο συχνά το χρειάζεσαι: «Επιτρέπω στην οικειότητα να πάρει μέρος στη ζωή μου με τους φίλους μου, με την οικογένειά μου, με τους ανθρώπους που γνωρίζω και με τον εαυτό μου».

love xoxo