Τα Χριστούγεννα της Σόφης.

Όταν μου ζητήθηκε απο το αγαπημένο Businessmum.gr να συμμετέχω σε αυτή την διαφορετική αντίστροφη μέτρηση Χριστουγέννων, ενθουσιάστηκα γιατί αγαπώ τα Χριστούγεννα και όλα αυτά που πρεσβεύουν.Η δική μου Χριστουγεννιάτικη ιστορία,θα ξεκινήσει από παλιά και θα είναι γεμάτη αναμνήσεις από όταν ήμουν κι εγώ ένα παιδί που περίμενε και μετρούσε αντίστροφα για την πιο όμορφη γιορτή του χρόνου…

Ήταν κάποτε ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Σόφη. Ήταν ένα χαρούμενο, ήσυχο και αρκετά ντροπαλό κοριτσάκι που αγαπούσε πολύ τα Χριστούγεννα. Όταν έμπαινε ο Δεκέμβρης, το σπίτι της Σόφηςγέμιζε με κούτες και κουτάκια, σακούλεςκαι σακουλάκια. Η μεγάλη κούτα άνοιγε κι έβγαινε το καταπράσινο δέντρο που κάθε χρόνο της φαινόταν και πιο κοντό! Οι σακουλίτσες και τα κουτάκια άνοιγαν κι αυτά καιέβγαιναν οι πολύχρωμες μπάλες, τα στολίδια, τα λαμπάκια και η γιορτή άρχιζε! Μόλις το δέντρο ήταν έτοιμο, η Σόφη χωνόταν από κάτω, έπαιρνε τις κούκλες της κι άρχιζε να πλάθει ιστορίες. Ήταν η αγαπημένη της γωνιά. Εκεί έτρωγε το πρώτο μελομακάρονο της γιορτινής περιόδου, εκεί της έφερνε ο μπαμπάς της το μπολάκι με το καθαρισμένο ρόδι από την ροδιά του κήπου της, εκεί έπινε το ζεστό σοκολατούχο γάλα της. Πολλές ήταν οι φορές που οι γονείςτης την έπαιρναν μισοκοιμισμένη και την έβαζαν να κοιμηθεί στο κρεβάτι της με το λουλουδάτο πάπλωμα.

Όταν δεν χανόταν με τις ώρες κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, λάτρευε να παίζει με τα μεγαλύτερα αδέρφια της επιτραπέζια παιχνίδια και να βλέπει Χριστουγεννιάτικες ταινίες, τρώγοντας κάστανα. Άλλες φορές βοηθούσε την μαμά της να φτιάξει κουραμπιέδες και είχε το σημαντικό ρόλο να κόψει μισοφέγγαρα την ζύμη, με το γυάλινο ποτήρι.

Κάπως έτσι περνούσαν οι μέρες ώσπου έφτανε η 25^η Δεκέμβρη και η μαμά της τηνξυπνούσε μες στη νύχτα για να πάει εκκλησία.Φορούσε τα γιορτινά της ρούχα, χωνόταν κάτω από τον μάλλινο σκούφο της και έβαζε τα κόκκινα γάντια που την τσιμπούσαν λίγο, αλλά ήταν πολύ ζεστά. Η οικογένεια της Σόφης τα Χριστούγεννα, πήγαινε με τα πόδια στην εκκλησία και στον δρόμο μύριζε καμένο ξύλο από τα τζάκια των σπιτιών και ένιωθε την πρωινή πάχνη να της παγώνει τη μύτη! Την αγαπούσε αυτή την διαδρομή και ανυπομονούσε κάθε χρόνο για να την ξαναζήσει.

Η μέρα συνεχιζόταν από οικογενειακές στιγμές γεμάτες με γέλια, παιχνίδια και πολύ, πολύ, πολύ φαγητό! Κι όταν ερχόταν το βράδυ έπεφτε ξερή στο κρεβάτι και ανυπομονούσε ήδη για την Πρωτοχρονιά. Γιατί; Μα, γιατί θα ερχόταν ο Άγιος Βασίλης και όπως κάθε χρόνο θα της έφερνε το δώρο που του ζητούσε επίμονα όλο τον χρόνο.

Τα χρόνια πέρασαν και η Σόφη έγινε Σοφία. Απέκτησε την δική της οικογένεια με 2 ζωντανές «κουκλίτσες», την Αναστασία και την Μυρτώ.Έτσι, τα Χριστούγεννα της Σοφίας έγιναν ακόμη πιο παραμυθένια γεμάτα με γέλια, αγκαλιές, παιχνίδια και στιγμές που εύχεται να θυμούνται με νοσταλγία οι «κουκλίτσες» της, όταν μεγαλώσουν…