Ταινίες που είδες σαν παιδί, αλλά απαγορεύεις να τις δεί το παιδί σου.

Οι παρακάτω ταινίες, είναι κλασσικές και στην εποχή τους έσπασαν τα ταμεία. Εσύ τις είδες, αλλά εύχεσαι κάποιος να σου είχε κλείσει τη τηλεόραση εκείνη τη στιγμή, και να πέταγε το τηλεκοντρόλ από το παράθυρο. Γι’αυτό και το παιδί σου δεν θα τις δει, αν δεν γίνει τουλάχιστον έφηβος, γιατί εσύ έπαθες και έμαθες!

1.Τα σαγόνια του καρχαρία.( Έτος 1975)

Οι λόγοι είναι οι εξής:

Ένας τεράστιος άσπρος καρχαρίας, ξεσκίζει με τις δοντάρες του, τις σάρκες αθώων λουόμενων. Αίματα παντού, ουρλιαχτά και ο αναμενόμενος πανικός είναι πάνω κάτω το story της ταινίας. Μία πραγματικά φρικιαστική υπόθεση που αν μη τι άλλο, σκοπό έχει να κάνει το παιδί σας να σκιαχτεί(!)

Πότε να τη δει:
Ποτέ! Δεν υπάρχει κανένας λόγος να δει τη συγκεκριμένη ταινία. Μη ξεχνάς ότι οι καρχαρίες είναι υπαρκτά όντα και όχι φανταστικά, όπως ο ΕΤ ο εξωγήινος . Γι’αυτό αν δεν θες να υπάρξουν συνέπειες, όπως π.χ. το παιδί σου, να μη ξαναμπεί στη θάλασσα, μη σου πω ούτε και σε πισίνα, καλύτερα να μη τη δεί ποτέ!

2.Η έκτη αίσθηση. ( Έτος 1999)

Οι λόγοι είναι οι εξής:
Για όνομα του Θεού, ένα μικρό παιδάκι βλέπει νεκρούς ανθρώπους (…I see dead people…). Αν δεν πείστηκες από αυτό, θυμήσου ότι σε όλη τη διάρκεια του έργου, αυτό το μικρό γλυκύτατο παιδάκι ακολουθείται από νεκρούς που του μιλάνε, με σφαίρες στο κεφάλι, και όχι μόνο, και τριγυρνάνε όλη μέρα, κάθε μέρα, μέσα στο σπίτι του. Προσωπικά όταν είδα την ταινία, τα έκανα επάνω μου, και για την ακρίβεια δεν ήμουν και πολύ παιδί. Την είδα κάπου εκεί στην εφηβεία, αλλά τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα να την έβλεπα λίιιγο μεγαλύτερη.

Πότε να τη δει:
Η ταινία αν και είναι αριστούργημα, από αυτές τις ταινίες που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό στο τέλος, καλό είναι το παιδάκι σας, να έχει πατήσει τα 15 για να τη δεί. Σίγουρα θα την κατανοήσει καλύτερα, και δεν θα βλέπει εφιάλτες για το υπόλοιπο της ζωής του.

3.My girl (Το κορίτσι μου). (Έτος 1991)

Οι λόγοι είναι οι εξής:
Δύο μικρά παιδάκια γύρω στα 11-12 χρονών, ένα ξανθό αγοράκι και ένα ξανθό κοριτσάκι, γίνονται φίλοι, παίζουν, σκαρφαλώνουν σε δέντρα, δίνουν ένα αθώο, παιδικό φιλάκι λένε αστεία, τσακώνονται και ξαναγίνονται φίλοι, και όλα είναι γλυκύτατα, ηλιόλουστα και χαρωπά μέχρι που το αγοράκι το τσιμπάνε μέλισσες και πεθαίνει. Εκτός των άλλων μην ξεχάσω να αναφέρω, ότι η μικρή ζεί με τον πατέρα της ο οποίος έχει γραφείο τελετών, και αναπόφευκτα βλέπει πτώματα όλη την ώρα. Έλεος… ποιό άρρωστο μυαλό σκέφτηκε αυτή τη ταινία και για ποιό λόγο να τη δεί ένα μικρό παιδί; Δεν έχει τίποτα να του δώσει, πέρα από στενοχώρια, φόβο και πόνο στο στομάχι. Και μόνο που το σκέφτομαι με πιάνει κατάθλιψη.

Πότε να τη δει:
Κατά τα άλλα, η ιστορία είναι γεμάτη νοήματα για τη φιλία, την αγάπη και την οικογένεια. Οι ερμηνείες μικρών και μεγάλων είναι πολύ καλές, αλλά πρέπει να έχεις βγει από τη παιδική ηλικία για να κατανοήσεις τα παραπάνω. Το σφίξιμο στο στομάχι πάντως δεν θα το αποφύγεις.

Λοιπόν, για πες μου…συμφωνείς με τις παραπάνω ταινίες, ή με βρίσκεις υπερβολική;!

love xoxo