(Αν έχεις χάσει το PART ONE, είναι εδώ: http://bit.ly/1nyXbpk)
…..Κλαίς και το ευχαριστιέσαι, ναι αμέ, και εσύ ξέρεις να κλαίς, δυνατά, τσιριχτά και με αναφιλητά, και μάλιστα εσύ έχεις λόγο σοβαρό, και ίσως το μωρό σε λυπηθεί και σταματήσει.
Σε αυτή τη φάση προτείνω να κρατήσει το μωρό που κλαίει, ο μπαμπάς, και εσύ να πάρεις το χρόνο σου, και κλαίγοντας να σκεφτείς ότι είσαι άχρηστη μάνα, ότι το παιδί σου είναι γκρινιάρικο, πως δεν ξέρεις να το φροντίζεις, πως η ζωή σου καταστράφηκε, που τί το ήθελες το παιδί, μια χαρά ήσουν χωρίς όλες αυτές τις ευθύνες, ότι στο μαιευτήριο δεν έκλαιγε, και στα βιβλία που διάβαζες δεν τα έλεγαν αυτά κτλ… όταν ξαφνικά σιωπή.
Τα αυτάκια σου δεν βουίζουν πια, ναι… αλληλούια… αλληλούια ….το μωρό σταμάτησε.
Ξαφνικά.
Όπως ξαφνικά άρχισε, έτσι και σταμάτησε!!! ο μπαμπάς το ακουμπά μαλακά ,σαν βόμβα που αν την ακουμπήσεις άγαρμπα θα ανατιναχτεί, στο κρεβατάκι του και σχεδόν σαν να αιωρείται απομακρύνεται. Ησυχία… κοιτιέσαι με το μπαμπά αλλά δεν μιλάς. Τι να πεις, το ευχαριστώ είναι λίγο. Ησυχία… κοιμήσου γιατί σε καμιά ώρα θα ξυπνήσει και θα ξανακλάψει.
love xoxo
Great blogg you have
Μου αρέσει!Μου αρέσει!