Όταν κλαίει ένα μωρό. PART ONE

Είναι οι πρώτες ημέρες που έχεις πάρει το μωρό σου στο σπίτι, που σημαίνει ότι όλα είναι διαφορετικά, πρωτόγνωρα και τρομαχτικά! Ναι, ναι, ναι είναι απολύτως τρομαχτικά και όποιος πει το αντίθετο ψεύδεται. Γιατί πολύ απλά στο σπίτι σου δεν έχεις κανένα μαγικό κουδουνάκι που το πατάς και μια καλή νεράιδα (μαία) εμφανίζεται και σε βοηθάει. Είσαι εσύ το μωρό και οι ορμόνες σου. (και ο μπαμπάς εκεί είναι, αλλά αυτό θα το αναλύσουμε άλλη φορά).
Κλαίει λοιπόν το μωρό. Πεινάει, διψάει, πονάει, νυστάζει; Κανείς δεν ξέρει, και εκείνο απαρηγόρητο κλαίει και εσύ δεν ξέρεις γιατί. Μα, αφού είναι ταϊσμένο, αλλαγμένο, κοιμάται σχεδόν όλη μέρα, μήπως φταίνε οι κολικοί;
Σκέφτεσαι… και του τρίβεις τη κοιλιά. Εκείνο όμως συνεχίζει να κλαίει, το θηλάζεις …μάταια… αρνείται να φάει… προσπαθείς να το κοιμίσεις…. μπα… κλαίει…

Πιπίλα;; σκέφτεσαι… ναι…. πιπίλα.. !!

Αλλά την φτύνει και φυσικά κλαίει…. κλαίει… το κουνάς… κλαίει… πας πέρα δώθε… γύρω γύρω… κλαίει….

Αρχίζεις τα νανουρίσματα… κλαίει…

Θα του δώσω μπουκάλι, ναι, αυτό θα κάνω γιατί πεινάει και δεν του φτάνει το δικό μου γάλα… και φτιάχνεις το γαλατάκι και το βάζεις στο στοματάκι… και φυσικά δεν το πίνει, και φυσικά μάντεψε …….κλαίει ….και εννοείται ήρθε η ώρα να κλάψεις και εσύ.

To be continued…….

Αφιερωμένο: